امام علی علیه السلام در وصف یاران مهدی می فرمایند«اصحاب مهدی همگی جوانند و پیری در میان آنها نیست مگر به اندازه سرمه در چشم  ونمک در غذا که کمترین چیز در غذا نمک است» یعنی درصد پیران سپاه مهدی به قدری کم اند که مثل نمک در غذا وسرمه در چشم که بسیار اندک شمرده می شود به حساب نمی آیند ولی دلها جوان است جوانانی پر تلاش پر انرژی که هر کدام توان ونیروی 40 مرد را در خود جمع کرده اند در روایتی دیگر می فرماید جوانان شیعه پشت درب خا نه ها یشان خوابیده اند به نحوی که همانند قطعات ابر پاییزی به یکباره به هم می پیوندند وبدون وعده قبلی دور شمع وجود امام خویش گِرد می آیند سپر وپناه امام خویش می شوند وبا جان و دل از او محافظت می کنند ولی آیاهر جوانی می تواند چنین توفیقی یابد، فقط آنانی که آرزومند شهادتند وتمنایشان از خداوند شهادت در رکاب امام خود را می خواهند می توانند فدا شوند.

بین یاوران حسینی هم چنین یاورانی یافت می شد چه کسی باورش می شد که در واپسین لحظات شهادت سیدالشهدا آخرین فدایی عمو خود را سپر بلای امام خود کند جزعبدالله بن حسن بن علی کسی نمی تواند آخرین یار فدایی او شود.

وقتی ندای والله لا اُفارِقَ عمیِ او بلند می شود ندای یابن اخی ! اصبر از پرده ی دل حسین به آسمان می رود.